Het is lente 2020. Timo is 19. Dat is oud vindt hij. Zijn jeugd is zo goed als voorbij en wat heeft hij al gedaan? Hij beschouwt zichzelf als radicaal ecologist en woont samen met zijn mama en zijn half broertje in een proper huis. Tijdens een uitstap in de haven heeft het gezin een ingrijpende aanvaring met de crew van een cruise. Vanaf dat moment raakt zijn leven voor goed verwikkeld met dat van Daniël Löwenthal, vader van 6, actief in de stichting voor Buchenwald herdenkingen. En Sinta, een 15 jarige vluchtelinge. Timo zou graag het oordeel achter zich laten. Hoe ziet verzet er dan uit? Hoe gaat de wereld eruit zien als we de idiotieën die we onszelf aandoen loslaten ? Hij wou dat hij het kon, de toxische kastelen die onze geest produceert laten varen.

Er zijn wilde dieren. Je kan ze niet kennen. Je kan ze niet maken. Ze zijn er. Ze dringen zich aan ons op, al voor het bestaan van de mens, maar we hebben ze nooit gehoord. Luister, de wilde dieren zijn er. Je kan het verhaal van Timo lineair volgen in realististicsch realisme herkenbaar van bij ons, dat is vertrouwd, of je kan de wilde dieren toelaten. Je hebt de keuze. Timo en de wilde dieren zijn er.